Capricorne 12, door Andreas

recensent: Peter Motte

onder auspiciën van De voormalige Tijdlijn en Vertaalbureau Motte

Vanmorgen belde de postbode aan, en overhandigde een platte, rechthoekige doos. Ik wist direct wat het was: het woordenloze twaalfde album uit de reeks "Capricornus" van Andreas.

Andreas heeft wel al vaker platen getekend die volledig steunen op de tekening, en die elk woord verbannen naar het rijk van de literaire leuteraars, maar deze keer is hij wel erg ver gegaan: 54 platen zonder één enkel woord. 54, geen 44! En dat zelfs zonder titel!

Alhoewel... voor de volledigheid moeten we toegeven dat er toch wel letters in staan. Maar Andreas heeft wel vermeden er genoeg letters op te zetten om een volledig woord te krijgen. Wie de puzzelende Andreas kent, weet dat het woord cruciaal kan worden voor de volgende afleveringen.

En werkt dat, zo'n woordenloos album?

Er waren moment dat ik dacht: het wordt niks.

Maar toch: zonder woorden vertelt Andreas een volledig verhaal, met begin, midden en slot. En zoals het einde van elk verhaal moet doen, wekt ook dit emoties op.

Toen ik dacht: "Dit wordt niks,", zat ik ergens middenin, in dat deel waarin een verhaal gewoonlijk alleen maar ontwikkelt, en waarin elk verhaal al gauw niets anders doet dan opeenvolgende gebeurtenissen vertellen.

Een zwak punt? Nee. Maar in een leuter-de-leuter-verhaal wordt de lezer afgeleid door het... leuter-de-leuter. De geest wordt beziggehouden doordat hij die lettertjes moet ontleden, en vergeet dat er weinig te zeggen valt.

Of weinig te zeggen lijkt. Want je kunt in een verhaal niet zomaar een brok overslaan en het toch blijven volgen. Doordat deze "Capricornus 12" alleen maar een kijk-album is, valt het wat sterker op. Dat is alles.

Maar nee: "alleen maar een kijk-album" is verkeerd uitgedrukt. Het is een "kijk-en-denk-album".

Zoals we weten stopt Andreas in zijn albums puzzels. Elke tekeningen kan aanwijzingen bevatten over de intrige. Die aanwijzingen worden niet altijd gezegd. Dat is een sterk verschil met bijvoorbeeld de reeks "Death Note", de mangareeks van Ohba & Obata: zij leggen erg veel uit.

Bij Andreas daarentegen mag de lezer het genoegen beleven zelf de puzzelstukjes samen te spronkelen en in elkaar te passen. Onder andere daarom blijven ze bij herlezen boeiend, en hoe langer Andreas' reeksen worden, hoe meer ze bij herlezen bieden.

Het is overigens opvallend dat er zo'n sterk verschil is met "Death Note", omdat Andreas opmerkte dat hij wordt geïnspireerd door manga's. Eén van zijn pesonages heet zelfs Manga. En wie af en toe manga's leest, zal overeenkomsten vinden tussen de Japanse tekenverhalen en het werk van Andreas.

Maar Andreas blijft altijd Andreas. Hij zei ook al eens geïnspireerd te worden door Amerikaanse strips, maar wie zijn oeuvre vergelijkt met de reeks van over de grote plas, merkt meer verschillen dan overeenkomsten.

Overigens sluit dit boek duidelijk aan bij de voorafgaande 12 delen. De woordenloze aanwijzingne, de grafische puzzelstukjes, verwijzen naar eerdere gebeurtenissen. Het is de ineenschakeling van de motieven en leidmotieven die zorgt voor de dramatische hoogtepunten. Net als je denkt: "Dit wordt niks," duikt er een element op waardoor dit ene verhaal stevig in de hele reeks wordt ingeplant, en waardoor Capricornus plots weer in een net verstrikt wordt. De lezer wordt altijd meer herinnerd aan de onopgeloste raadsels van de vorige albums, en Capricornus kan zelfs in de sneeuw niet vluchten voor de hete maanden die vooraf gingen aan zijn reis sinds de dood van Goth.

Meer over Andreas op http://andreas-martens.skynetblogs.be/

"Capricorne 12", scenario en tekeningen: Andreas, 2007, Brussel, Dargaud-Lombard, gebonden, 30 x 22,1 x 1,0 cm, 54 p's, ISBN 978-2-8036-2299-3

prijs: 9,80 euro

De Tijdlijn * Welkomstpagina